تو دو عالم افتخار من اینه،علی ابن موسی الرضا آقامه
همیشه درد بی سامانی ام را با امید خاک بوسی
صفایت می رسانم صبح را بر شام . چه رویایی،
و مادرت زهرا(س)،شود تصویر نابش در دلم پیدا،
در این رخسار و سیمامه ، علی موسی الرضا دنیامه....
به سوی صحن گوهرشاد . چه صحنی ،چه حریمی ، چه کراماتی
همچون گلی مست می گردد ز طعم بوسه ی شبنم ، وآن ابری که می بارد به
رءوف آل طاها ، عزیز کل دلها و گل زیبای باغ عشق زهرا ، و رضا فرزند مولا ،
و مصفایی که نامش لحظه لحظه ورد لبهامه / علی ابن موسی الرضا دنیامه....
ره عشقش تفعل می زنم بر حافظ ودر بزم یلدای ولای
سوسن و نرگس که این گل از همه گلهای عالم هست زیباتر ،
گویدت جانم ، بیا پس قدر این نعمت بدانیم ، و دمادم سجده
این در بمانیم ، ز دل هر عشق جز علی ابن موسی الرضا برانیم
از الیاف سوز عشق و حب و عاشقی و بندگی و نوکری جامه/
مجید آقاجانی
منبع : http://harame-shah.rozblog.com