مناجاتی امام حسین ع
آتش مهر تو آتشکده ی این جگر است
که به جان از غم هجر تو کماکان اثر است
گفتم از سوی تو آرامش جان خواهم یافت
عشقت از آیه ی زلزال بلا خیز تر است!!!
حرم دلشکنت پاخورش از بس خوب است
که نظر بر در آن هم شکر اندر شکر است
اکتفا هم نکنم من به دو دریا اینجا
کم اگر اشک بریزم ضرر اندر ضرر است
چشم ، بینا بشود بین حرم خواهد دید
زیر این قبه ات از غیب هزاران خبر است
ناله ی فاطمه آید که "بنی قتلوک"
قسمت پردگیان هم غم و خون جگر است
هر که پایش به عزاخانه ی پاک تو رسد
غرق دریای عنایات تو تا موی سر است
تو بسوزان پر پروانه ی خود را به نظر
تو اگر دل بستانی چه نیازی به پر است
شمع و پروانه به وحدت برسند آبادند
خوش بحالم که ز پا تا به سرم در شرر است
هنر آن نیست که از آنچه که دارم گذرم
اگر از آنچه تو دادی گذرم این هنر است
"جعفر" ای غمزده برخیز ، اذان می گویند...
دست بر سینه ببر وقت سلام سحر است
جعفر ابوالفتحی
منبع:
بانک اشعار مذهبی حرم شاه -هر روز ، به روز می شود