خورشید خواب رفته و دنیا مکدّر است
تنها ضریح چشم تو دنیای دیگر است
در حوض بارگاه تو افتاد ماه ، گفت:
اینجا هزار مرتبه از آسمان سر است
من با هزار آینه دل می رسم ، چه سود!
گرد ضریحت آینه از سنگ کم تر است
درویش را ملامت بیت الحرام نیست
احرام بر حریم تو حجّی مقدّر است
تشبیه تو به آینه کرد آسمان چو دید
عرش خدا میان ضریحت شناور است
**
از آن زمان که بام تو را بال می زنند
گندم بهانه شد ، غم آدم کبوتر است
***رقیه حاتمی***
(اسفراین)
منبع : http://harame-shah.rozblog.com