زبان حال حضرت زهرا (سلام الله علیها)
در ماتم فراق پدر گریه میکنم
همراه شمس و نجم و قمرگریه میکنم
شب ها و روزها زغمش مویه میکنم
تا آخرین توان بصر گریه میکنم
خواب شبانه ازسر زهرا پریده است
مانند شمع تا به سحر گریه میکنم
داغی عظیم دیده ام ای مردمان شهر
با لحن جانگدازی اگر,گریه میکنم
پیغمبر طوایف اهل بکاء شدم
قدر تمام اشک بشر گریه میکنم
خشکد اگر که چشمه ی اشکم دوباره من
با دیده های سرخ جگر گریه میکنم
کشته شد هشتمین شمع ولایت
یا امام زمان سرت سلامت
در خراسان گشته برپا شور و غوغا
وا اماما ، وا اماما ، وا اماما
حق پیغمبر اکرم ادا شد
در غریبی رضای او فدا شد
تسلیت بر آل یاسین آل طاها
وا اماما ، وا اماما ، وا اماما
یا جواد الائمه کن نظاره
قلب پاک رضا شده پاره پاره
شد نصیب سوز سینه داغ بابا
وا اماما ، واماما ، وا اماما
پارۀ پیکر پیغمبر ما
جگرش پاره شد از جور اعدا
زین مصیبت گشته جاری اشک زهرا
وا اماما ، وا اماما ، وا اماما
پایگاه رضیع الحسین (ع)
نعم الامير
از تن برَوَد خستگي ام مادرتان گر...
...يك خسته نباشيد بگويد به غلامت
(سيد پوريا هاشمي)
يا امام رضا(ع)
دودمه:
دلم آواره شد و خواهرم آواره نشد(2)
يا حسين يا جَدّا(2)
جگرم پاره شد و پيرُهنم پاره نشد(2)
يا حسين يا جَدّا(2)
وداع با محرم و صفر
هر آن چه گریه بریزم به قلب شعله ورم
دوباره سر شود آتش از آتش جگرم
غم فراق تو و هجر این دو ماه عزا
دو غصه می شود و بیشتر زند شررم
نمی توانم باور کنم، خدا! دارد
تمام می شود امشب محرم و صفرم
بیا ببخش مرا قول می دهم دیگر
که جان سالم از روضه ها به در نبرم
کبوترانه ببین جلد بام گریه شدم
از این به بعد کجا سر کنم کجا بپرم؟!
تو چشمه چشمه خروشی منم که خاموشم
تو گریه می کنی و این منم که بی خبرم
مرا جدا نکن از جامه عزا آقا
اگر جدا شوم از روح خویش محتضرم
مقیم روز و شب کوی روضه بودم من
بدون روضه درین روزگار در به درم
خدا کند زمان زودتر گذر کند و
برای فاطمیه جامه عزا بخرم
بیا و امشب از مشهد الرضا آقا
به کربلا برسانم مرا ببر به حرم
امام رضا(ع)-مناجات
سلام حضرت زیبا، خدای دلبرها
سلام حضرت خورشید ماه منظرها
سلام ساقی هشتم، میِ خراسانی
سلام جوشش پیمانه‌ها و ساغرها
«هزار وعده‌ی خوبان یکی وفا نکند»
دلم گرفته از این گرگ‌ها، برادرها
دلم هوای حرم کرده یا علی مددی
هوای ذکر پدرها و اشک مادرها
هوای دیدن فوّاره‌های گوهرشاد
زلال آینه‌ها و صفای مرمرها
صدای طبل و نقاره، اذان گلدسته
هوای عطر خوشِ یاس و مشک و عنبرها
نمی‌شود که مرا پیش خود نگه داری؟
کنار گنبد زردت، میان کفترها
::
برای وصف تو شعری که شعر باشد نیست
سروده گرچه ز تو منزوی و قیصرها
امام رضا(ع)-شهادت
باز شب آخر ماه عزاست
باز دلم پیش امام رضاست
باز دو چشمان ترم تشنه اند
باز خراسان دلم کربلاست
مدینه گریه ها برایت نمود
چقدر معصومه دعایت نمود
دشمنت از خانه غریبانه برد
برد و غریبانه فدایت نمود
زهر تو را به پیچ و تابت کشید
آه تو را به التهابت کشید
زهر به تو خوراند و دشنام را
به ساحت ابوترابت کشید
قاتل تو که میهمان کشته بود
تو را به دست این و آن کشته بود
ولی به ولله تو را زهر نه!
تو را فقط زخم زبان کشته بود
وای که از سوز جگر سوختی
تا در حجره در به در سوختی
صدای یا فاطمه ات تا رسید
گمان کنم که پشت در سوختی
چقدر مو سفید کردی آقا
چقدر غصه دارِ دردی آقا
مگر چه زهری به شما داده اند
که سبزی و کبود و زردی آقا
سوز جگر آه تو را می برد
آه تو را سمت خدا می برد
سلام بر لبان تشنهٔ تو
که هی مرا کرببلا می برد
کینه این زهر چه بی حد شده
آه تو از سوز جگر سد شده
شمر به قتلگاه تو آمده
حجره کوچک تو مشهد شده
چگونه تا حجره رسیدی بگو
در آن میانه چه کشیدی بگو
به کوچه یا پشت در خانه ات
مغیره را باز ندیدی بگو؟
غریب و تنها به کجا می روی
دست به دیوار چرا می روی
با جگر سوخته این لحظه ها
مدینه یا کرببلا می روی
عبای خود را به سر انداختی
به کوچه ها یک نظر انداختی
در وسط کوچه که خوردی زمین
ما را به یاد مادر انداختی
ولی کسی در آن میانه نبود
و کوچه ها پر از بهانه نبود
میان ازدحام داغ کوچه
دست کسی به تازیانه نبود
بند به دست مرتضی می زدند
در وسط کوچه تو را می زند
گوشه چشم تو چرا شد کبود
کاش به جای تو مرا می زدند
بعد از شهادت حضرت رسول اکرم(ص)-سقیفه
مدینـه مـرده و اهـل مدینـه مرده‌تـرند
چگونه مرده که از مرگ خویش بی‌خبرند
ز جـاده مـدنیت بــرون شدنــد همـه
بر آن سرند که تا سر بـه کام فتنه برند
اسیر کفر و ضلالت شدند این امت
ز نـور وارد ظلـمت شدند این امت
****
مدینه متحدالرای و شیر حق، تنهاست
یگانه دوست عالم، اسیر دشمن‌هـاست
چـه روی داده مگــر امـت محمّـد را
که بودشان همه در وادی نبودن‌هاست
گمان نبود که خیل غدیریان کوشند
غدیـر را بـه بهـای سقیفـه بفروشند
****
هنوز خون مدینه به جوش می‌آید
هنوز غیرت حق در خروش می‌آید
هنـوز از در و دیـوار مسجـد نبوی
صدای خطبۀ زهرا به گوش می‌آید
درون سینه، نفس را شرارِ آه کنید
بـه شقشقیۀ مـولا علی، نگاه کنید
****
هنوز خشک نگردیده آبِ غسل رسول
که دیو توطئه در کار فتنه شد مشغول
کشیـده نقشـۀ غصب خـلافت علوی
فشانـده آتش بیداد، بر سرای بتـول
برای غصب خلافت، چه فتنه‌ها کردند
قسم به ذات خدا، جنگ با خدا کردند
****
مگر نه نفـسِ نفیس پیمبـر است علی
مگر نه شخص نبـی را برادر است علی
مگر نه فاتح بدر است و خیبر است علی
مگر نه شوهـر زهرای اطهر است علی
به حیرتم که چگونه غدیر را دیدند؟
حرم گذاشتـه، دور سقیفـه گردیدند
****
علی که خواند به امت، رسولِ حق، پدرش
شهیـد اولِ او گشت همســر و پدرش
قسم به حق علی، گر نبود صبر علی
خبـر نبـود ز اســلام و از پیــامبرش
چگونه مـا بـه طواف سقیفــه رو آریم
برو سقیفه! بدان سو، که ما علی داریم
****
چـه زود عهـد خدا و رسول رفت ز یاد
چه زود خرمن دینِ صحابه رفت به باد
دو مـاه و نیـم هنـوز از غدیر نگذشته
اساس فتنه، درون سقیفه شـد بنیـاد
چگونه دست ز آیین و دین خود شستند
علی کـه دست خدا بود، دست او بستند
****
پس از سقیفه لگدکـوب گشت دینِ خدا
پس از سقیفه چه سرها ز تن شدند جدا
شکست پهلوی زهرا، شکافت فرق علی
بـه نیـزه رفـت سـرِ پـاکِ سیـدالشهـدا
ز دست فتنه‌گران، خون به قلب یاران شد
جنـازۀ حسـن از کینـه، تیربــاران شد
****
سقیفه سنگـرِ خصـمِ خـدای قهار است
سقیفه قاتل مقداد و حجر و عمار است
سقیفه شعله شد و سوخت بیت مولا را
سقیفه مرکزِ بیداد و ظلم و پیکار است
هزار فتنـۀ نـاگفته، ننگِ دامن اوست
گناه دائم اهل زمین، به گردن اوست
****
هـزار شکـر که مـا پیروِ امیر شدیم
زدیم سنگ به روباه و یارِ شیر شدیم
به راهیـان سقیفه، ز ما پیام دهید
که ما ز غار حرا، راهی غدیر شدیم
چنان که هست رسول خدا، پیمبر ما
علی است بعـد محمّد، امام و رهبر ما
****
کسی که نعمت حق شد به او تمام، علی ست
کسی که یافت به دوش نبی مقام، علی ست
هــزار غـاصب اگـر حـق او بـه ظلم برند
امـام شیعـۀ اثنــاعشـر امــام علـی ست
سزد که خلق بگردند دور قنبر او
زبانِ میثمیِ «میثم» است یاور او
مجموعه نوحه های شب ۲۷ صفر ۹۱ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت صوتی می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
شد آخرین چهارشنبه ی ماه صفر و غصه داریم ( میثم )
آتش عشق تو در سینه سوزان من است ( واحد )
کربلا خونمه،از چی دل بکنم ( شور )
مجموعه نوحه های شب ۲۸ صفر ۹۱ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت صوتی می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
کربلا خونمه،از چی دل بکنم ( شور )
پاره تنم،داداش حسنم،بی کس و غریبی و تنها ( واحد )
ای کمال حسن داور را حسن ( واحد )
باید سر ما را به طنابی ما بزنند ( میثم )
ای پر پروازم،وای تو بقیع بازم،به در بسته می خوره ( شور )
(به بهانه ۵ ربیع الاول، روز وفات حضرت سکینه بنت الحسین علیهما السلام)
حضرت سکینه(س)-وفات
دلش را داد دست آسمان ها
که نامش زنده مانده در زمان ها
بده یک جرعه از صبر سکینه
خداوندا به ما در امتحان ها
حضرت سکینه بنت الحسین(ع)-مصائب
نشست مرد و به دامن گرفت دختر را
چشید طعم نفس های گرم مادر را
چگونه لب به وصیت گشاید او این دم
چگونه بار ببندد وداع آخر را
به چشم خسته ی او خیره می شود لختی
که بغض کرده گلو پاره های اصغر را
کشید دست به لب های خشک و لرزانش
و پاک کرد رَدِ اشک های پرپر را:
-اگرچه مایه ی آرامش پدر بودی
بیا و تجربه کن حس و حال دیگر را
رباب را به تو من می سپارم از امروز
غزل کن آتش آن خاطر مکدّر را
عمو نداشت، برادر نداشت، دشمن داشت
پدر، چگونه رها کرده بود دختر را؟
زبان حال حضرت سکینه(س)
هر کسی گوشش به حرفای منه
دیگه از تشنگی فریاد نزنه
هر چی مرد تو ماها بود، فدا شده
بچهها بابا دیگه تنها شده
بابای ما دیگه سقا نداره
بره آب برای ماها بیاره
من از این گوشهی خیمه میدیدم
حرفاشو با قوم کافر شنیدم
بچهها دست بابا خونی شده
گمونم شش ماه قربونی شده
عبا رو طوری رو اصغر کشیده
معلومه خیلی خجالت کشیده
به خون فرق داداش اکبرمون
به تمام گلهای پرپرمون
دیگه از خیمهها بیرون نریزید
جلوی چشم بابا اشک نریزید
نذارید بابا خجالت بکشه
هر چه از دشمن کشیده بسشه
امام حسین(ع)-حضرت سکینه(س)-وداع
چرا بی یاری و بهرت دگر یاور نمی آید
به دُنبالت کسی جُز اشک هر دختر نمی آید
ازین راهی که داری پیش رو لَرزد دلم، دیدم
که هر کس می رَود در خیمه ها دیگر نمی آید
علمدار تو کو، اکبر چه شد، قاسم کجا رفته؟
هزاران لشکر آن سو بهر تو لشکر نمی آید
به جان کی قسم دادی که عمّه در حرم برگشت
به دنبال برادر از چه آن خواهر نمی آید
تو روی دختر مسلم ببوسیدی و، من دیدم
مرو دختر نبوسیده مرا باور نمی آید
ز ضعف و تشنگی حرفی به لب دارم، ولی افسوس
لبانم می خورد بر هم، صدایم در نمی آمد
حضرت سکینه(س)-مدح و وفات
تو کیستی؟ چراغ بهشت مدینه ای
آیینه دار حُسن حسینی، سکینه ای
باید به رتبه زینب ثانی بخوانمت
چون عمه ات به صبر نداری قرینه ای
در آسمان صبر فروزنده کوکبی
بین تمامی اُسرا رکن زینبی
دشمن ذلیل عزّ و وقار سکینه است
فریاد کربلای حسینی به سینه است
در مکتب مجاهدت و صبر و ابتلا
ایثار و استقامت و ایمان گزینه است
هر چند درد و رنج اسارت کشیده ای
تو خصم را به بند حقارت کشیده ای
روی تو آفتاب تماشای باب بود
آئینه تمام نمای رباب بود
در منطق تو معجزه نطق مرتضی
پیغام تو حیا و عفاف و حجاب بود
از سنگ و تازیانه که در شکوه نیستی
در قتلگه ز بردن چادر گریستی
در مجلس یزید که قلبت کباب بود
دیدی میان طشت طلا آفتاب بود
نامحرمت به دور و غمت بی حساب بود
بر چهره آستین و دو دستت حجاب بود
فریاد و آه و اشک و غم از گریه تو سوخت
حتی دل یزید هم از گریه تو سوخت
گاهی صدای گریه اصغر شنیده ای
گه ناله در شهادت اکبر کشیده ای
گاهی به روی خار مغیلان دویده ای
گه حنجر بریده به گودال دیده ای
در هر بلیّه حمد الاهیت بر لب است
الحق تو را مقاومت و صبر زینب است
ای یادگار فاطمه، ای دختر حسین
همگام زینبینی و هم سنگر حسین
در راه شام راهنمایت سر پدر
منزل به منزلی تو پیام آور حسین
هر خانه ای که هست رباب و سکینه اش
باشد صفای روضه شهر مدینه اش
تو مصحف حسین و بهشت است دامنت
بر صفحه جمال فروزنده احسنَت
پامال حرمتت شده از جور دشمنان
با تازیانه آیه نوشتند بر تنت
تو راز ناشنیده ز بابا شنیده ای
تو قاصد پیام گلوی بریده ای
ای پاکی و عفاف و حیا شرمسار تو
دشمن حقیر منزلت و اقتدار تو
پیوسته باد باغ شهادت بهار تو
تا روز حشر گریة "میثم" نثار تو
قلب حسین و چشم و چراغ مدینه ای
سر تا قدم جلال و وقار و سکینه ای
يا زهرا(س)
بال و پر ِ خسته پريدن دارد آيا!؟
يا چشم های بسته ديدن دارد آيا!؟
ای باغبانم ..! دست بردار از دل من
ناز ِ گل زخمی خريدن دارد آيا!؟
ديروز زينب کوشش بيهوده می کرد
يک مشت خون ، شانه کشيدن دارد آيا!؟
می خواهی از زهرا چه چيزی را بدانی؟
افتادن بانو... شنيدن دارد آيا!؟
از تو توقع ، چيز ديگر داشتم من
رخساره يِ نيلی ، خميدن دارد آيا!؟
ميل دل من نيست ، مجبورم ، وگرنه
از تو ، همه عشقم ! بريدن دارد آيا!؟
(ياسر حوتي)
يا امام رضا(ع)
دارم از پنجره فولادِ رضا ميشنوم
هركه دارد هوس ِ كرب و بلا برخيزد...
(صمد عليزاده)
پيراهن عزا
خوبي بدي كه ديده اي از من حلال كن
شايد كه سالِ بعد نبودم ببينمت...
(شاعرش را نميشناسم)
امام حسین(ع)-مناجات
ما از اوّل برتری بر خلق عالم داشتیم
ز آن که با آل علی، پیوند محکم داشتیم
سجدۀ خیل ملک بر ما شهادت می دهد
کز صلای حق، پیامِ خیرِ مقدم داشتیم
روح ما در عالم زر، جسم ما در خاک بود
سوختیم و بر جگر، داغ محرّم داشتیم
پیش تر از رود نیل و رود جیحون و فرات
ما به یاد کربلا، در دیده زمزم داشتیم
نه هلال ماه بود و نه چراغ آفتاب
در غم خورشید زهرا ماه ماتم داشتیم
پیش تر از آن که جان در پیکر آدم دمند
با صدای «وا حسینا» دم به دم، دم داشتیم
در کنار یکدگر مانند شمع سوخته
اشک با هم، سوز با هم، آه با هم داشتیم
سیل اشک ما فزون می گشت از دریای خون
باز خون در دیده، بر خون خدا کم داشتیم
روزگاری که در این عالم سخن از غم نبود
در غم فرزند زهرا یک جهان غم داشتیم
"میثم"! آن روزی که میثم رفت بر بالای دار
ذکر یا مولا، کنار "نخل میثم" داشتیم