شرم آب آب از شرم نگاه غم او محزون شد

        شرم آب

                                آب از شرم نگاه غم او محزون شد              

                               مشک از اوج فداکاری او مجنون شد

                            گریه اهل سما هر شب و هر روز بر اوست   

                             چون که وجه قمر اهل حرم در خون شد

                              ((آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس))    

                                دست تو هدیه حقی به ره خاتون شد

                                     تشنه آب شد و تشنگی اصغر دید             

                                     غم او مانع نوشیدن از کارون شد

                                     طرفی نهر فرات و طرف دیگر شرم             

                                   مشت آب از پسر شیر خدا ممنون شد

                                 مشک بر دوش گرفت و علمش را برداشت  

                                      قلب او ملتفت روی مه کانون شد

                                       کف العباس بشد قتلگه اول او                

                                 دست از دست بداد و به علی مرهون شد

                                 آن زمانی که ز اسبش به زمین می افتاد   

                                  آسمان ها همگی دور سرش گردون شد

                                     موسی کرب و بلا از غم او می نالد         

                                   قلب من گریه کن و سینه زن هارون شد